Het langverwachte boek van Dries van Agt over het Israëlisch-Palestijnse conflict is begin september verschenen. Dat dit boek intussen als derde druk over de toonbanken vliegt, zal de geharnaste Israël-apologeten die ons land telt niet blij maken. Hun verwoede pogingen onze voormalige premier te bezoedelen zijn blijkbaar niet bijster succesvol geweest.

Het gaat te ver om op alle verwijten te reageren die Van Agt worden gemaakt. Laat ik me hier beperken tot de onzin en laster die Wim Kortenoeven te berde heeft gebracht in het oktober-nummer van Israël-aktueel, het tijdschrift van de ultra-zionistische organisatie Christenen voor Israël.

Kortenoeven, die voor Christenen voor Israël heeft gewerkt en nu als ‘onderzoeker’ werkzaam is bij het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI), volstaat niet om Dries van Agt van antisemitische gevoelens te betichten. Nee, Kortenoeven moet het nog wat bonter maken.

De titel van zijn artikel luidt:“De protocollen van Van Agt”. Daarmee stelt hij het boek van Van Agt feitelijk op één lijn met de domste, misdadigste en ordinairste antisemitische leugens ooit, door notoire Russische antisemieten bedacht en als waarheid verspreid.

Wat bij Kortenoeven opvalt, is dat hij aan één stuk door schreeuwt en scheldt. Wie zich zo gedraagt heeft meestal veel te verbergen. In Kortenoeven’s geval is dat allereerst zijn volledig gebrek aan kennis. In een van de eerste zinnen van zijn kritiek noemt hij Israël een “Joodse staat”. Wie zoiets doet kan onmogelijk verdacht worden van enige kennis van het Jodendom, want het Jodendom is minstens evenzeer geschakeerd als het christendom. De term “joodse staat” voor Israël is net zo (weinig) toepasselijk als “christelijke staat” voor Nederland, Rusland, Italië, of Armenië. Er is maar één definitie die Israël correct beschrijft: Israël is een “zionistische staat”.

Het politiek zionisme zoals het gerealiseerd is en uitgedragen wordt door de staat Israël streeft naar zoveel mogelijk land in Palestina met zo min mogelijk Palestijnen daarop. Het verschil tussen Jodendom en Zionisme kan dan ook niet groter zijn: het Jodendom is humanitair en universalistisch. Dat blijkt onder meer uit Leviticus 19:34, waarin staat dat een vreemdeling die tussen joden woont behandelt dient te worden als iemand die tussen hen geboren is. Dit gebod wordt bevestigd door een beroemde anekdote over Rabbi Hillel, die desgevraagd het hele Jodendom samenvatte in één zin: “Wat jij niet wil dat jou wordt aangedaan, doe dat ook niet een ander aan”.

Wat de zionisten in Israël vandaag de dag de Palestijnen aandoen is precies het omgekeerde van wat deze Rabbi preekte en als het wezen van het Jodendom karakteriseerde. Marek Edelman, de onlangs overleden leider van de opstand in het getto van Warschau, heeft het ooit treffend onder woorden gebracht in de vorm van een vraag, gesteld aan een journalist: “Weet u, meneer, wat die bandieten daar uitspoken met de Palestijnen?”

Kortenoeven’s gebrek aan kennis van de joodse geschiedenis bereikt indrukwekkende dimensies wanneer hij Van Agt hekelt omdat hij er geen gewag van zou maken dat Joden volgens de traditie van de Islam “een ondergeschikte maatschappelijke positie dienen te hebben…” . Kennelijk is Kortenoeven er niet van op de hoogte dat de enige culturele bloei en maatschappelijke integratie van de joden in Europa vóór de 19e eeuw, juist onder de moslims in Spanje plaatsvond. Een gegeven dat ik reeds in 1942 op de orthodoxe joodse HBS leerde en dat in elk goed boek over de joodse geschiedenis terug te vinden is.

Als de Palestijnen door Israël zo werden behandeld als de joden door de moslims in Spanje, dan konden ze ongehinderd naar het ziekenhuis als ze ziek zijn, of naar universiteit of school als ze willen leren. Dan zouden er geen wegen bestaan uitsluitend voor joden, dan zou hun land niet geroofd worden en hun oogst niet vernietigd worden. Om niet van de massale moordpartij door het Israëlische leger in Gaza te spreken, waarover de bekende journalist Gideon Levy in Ha’aretz schreef: “De operatie ‘Cast Lead’ was een totaal losgeslagen aanval op een volledig onbeschermde civiele bevolking die gedurende deze operatie nauwelijks enige weerstand bood. … Het was in feite vergelijkbaar met Sabra en Shatila, maar deze keer door ons zelf uitgevoerd.”

Indringende woorden van een joodse Israëli, die niet aan Wim Kortenoeven besteed zullen zijn. CIDI-onderzoeker Kortenoeven zal, net als al die criticasters van Dries van Agt, zijn kop in het zand blijven steken, de feiten ten spijt, niet willen zien dat er iets grondig mis is met het beleid van Israël. Hij doet maar.

Hajo Meyer is bestuurslid van Een Ander Joods Geluid (EAJG)

Een fragment uit mijn boek ‘Een schreeuw om recht’ leest u hier.